تعليم و تربيت دو بال ترقي و پيشرفت مي باشند و بدون نظام شايسته ي آموزشي – تربيتي، نمي توان به جايگاهي از رشد و شكوفايي رسيد. آموزش وتربیت اساسي و زيربنايي نيازمند مربی و معلمي است كه راز و رمز تعليم و تربيت را بداند وخودش الگوي تربيتي براي متعلمین باشد و خود را به صفاتي ارزشمندي بيارايد تا بتواند بر دانش آموزان اثر مثبت گذاشته و نتايج مطلوبي به دست آورد.
مربی مؤفق به آنچه مي داند و به ديگران توصيه مي كند، عمل نموده و الگوي عملي از اخلاق انساني را به دانش آموزان تقديم مي نمايد؛ چون عملكرد مربی زير نظر دانش آموز قرار دارد كه اگر خداي نخواسته خلاف گفته اش مرتكب عملي گردد، ديگر ارزش مربی بودن را از دست داده و هرگز كسي به اندرزهايش گوش فرا نخواهد داد.
• مربی مؤفق وقار و سنگيني دارد، به بهانه انس گرفتن و جذب متعلمین از خود حركاتي بروز نمي دهد كه به وقارش صدمه برساند و سخناني را به زبان نمي آورد كه موجب شرمساري او گردد تا دانش آموزان احساس نكنند كه مربی سبك و كم ارزش شده است.
• مربی مؤفق تلاش مي كند تا اعتماد به نفس شاگردان را افزايش دهد، چون تا دانش آموز اعتماد به نفس نداشته و به خودش ارزش قايل نگردد؛ هر گز در رشد و تعالي شخصيت اش گام هاي استواري بر نخواهد داشت. مربی نبايد به بهانه كنترول صنف، اعتماد به نفس متعلمین را بشكند و او را در صنف تمسخر كرده و بازيچه هم صنفي هايش قرار دهد؛ زيرا اين سركوب كردن ها متعلم را خورد مي كند و ديگر هيچ ارزشي به دانش و مكتب و مربی قايل نمي گردد